Azido polilaktikoa (PLA) material biodegradagarri berria da, landare-baliabide berriztagarrietatik (artoa adibidez) lortutako almidoi-lehengaiekin egina. Glukosa almidoi-lehengaietatik lortzen da sakarifikazioaren bidez, eta ondoren, glukosa eta bakterio jakin batzuen hartziduraren bidez purutasun handiko azido laktikoa sortzen da, eta ondoren, pisu molekular jakin bat duen azido polilaktikoa sintetizatzen da sintesi kimikoaren metodoaren bidez.
Biodegradagarritasun ona du. Erabili ondoren, naturako mikroorganismoek erabat degrada dezakete, eta azkenean karbono dioxidoa eta ura sortzen dituzte, eta horrek ez du ingurumena kutsatzen, eta hori oso onuragarria da ingurumenaren babeserako. Ingurumena errespetatzen duen material gisa aitortzen da.
Plastiko arruntak tratatzeko metodoa oraindik ere errausketa eta kremazioa da, eta horren ondorioz berotegi-efektuko gas ugari isurtzen dira airera, azido polilaktikoko plastikoak, berriz, lurzoruan lurperatzen dira degradatzeko, eta sortutako karbono dioxidoa zuzenean sartzen da lurzoruko materia organikoan edo landareek xurgatzen dute, eta hori ez da airera isuriko eta ez du berotegi-efekturik eragingo.
